Որքա՞ն «արժե» մեկ ազատամարտիկը

ՀՀ պատմության մեջ առաջին անգամ ազատամարտիկները հրապարակ դուրս եկան իրենց համար: Ցավ է սա` ազատամարտիկն անտեսված է պետության կողմից, բայց և կրկնակի հարգանքի արժանի. տարիներ շարունակ ամենատարբեր պրոբլեմների հետ կռիվ տվող ազատամարտիկներն իրենց խնդիրների մասին այսպես հրապարակավ երբեք չեն խոսել: Ու ո´չ նրա համար, որ այդ խնդիրները նոր են ծագել, ոչ էլ այն պատճառով, որ նրանք վախենում էին իշխանությունից: Չեմ կարծում, թե թշնամու կրակի բերանը գնացած, երիտասարդ կյանքը պատերազմի դաշտում փորձության դրած տղաները, որ էսօր հիսունն անց տղամարդիկ են, վախենալու բան ունեն:
Վոլոդյա Ավետիսյանը, ում մասին խորին հարգանքով էին խոսում Ազատության հրապարակում նրան միացած ազատամարտիկները, լուրջ ճանապարհ է անցել, ու իր պայքարի ընկերների սոցիալական անհույս վիճակը նրան բերել է կրկին պայքարի դաշտ, այս անգամ` սեփական իշխանությունների հանդիման: Իսկ ազատամարտիկների խնդիրները միայն կենսաթոշակը բարձրացնելով չեն լուծվի, դա ընդամենը կառավարությանը ներկայացրած պահանջների միայն մի կետն է: Նրանցից շատերը հաշմանդամ են, քիչ չեն և վատառողջները, ովքեր ունեն երկու ոտք-երկու ձեռք, բայց բժիշկների դռներին են: Նրանց երեխաները կրթության իրավունք ունեն, բայց իրենց հայրերը վճարունակ չեն, նրանց ծնողները հիվանդանալու, կյանքից հեռանալու իրավունք ունեն, բայց որդիները նրանց բուժման տանելու կամ հուղարկավորելու հնարավորություն չունեն:
Կառավարությանը երեկ ներկայացրած դիմում-պահանջի մեջ Վոլոդյա Ավետիսյանը նշում է, որ, ելնելով ազատամարտիկների վիճակից, կարելի է եզրակացնել. «ՀՀ կառավարությունը հատուկ կանխամտածված և ապօրինի քաղաքականություն է իրականացնում զինծառայողներին և նրանց հավասարեցված անձանց, այդ թվում` ազատամարտիկներին հնարավորինս ցածր կենսաթոշակ վճարելու և նրանց ու նրանց ընտանիքների անդամներին հնարավորինս սոցիալական երաշխիքներ տրամադրելու նպատակով»: Այսինքն, երկրի զինվորն այնպիսի զգացողություն ունի, որ երկրի իշխանությունը հատուկ է նման քաղաքականություն վարում իր նկատմամբ: Իսկ սա էլ իր հերթին նշանակում է, որ կտրված է զինվոր-իշխանություն կապը, որ երեկվա զինվորը, ով նաև վաղվա զինվորն է, իրեն արհամարհված է զգում: Կառավարությանը մի շարք պահանջներ են ներկայացվել. «Վերանայել և պատշաճ կերպով սահմանել դրամական բավարարման և սննդի փոխհատուցման գումարների չափերը` դրանց ընդհանուր գումարը համապատասխանեցնելով ներկայումս զինծառայողներին ծառայության ընթացքում փաստացի վճարվող գումարին և ըստ այդմ կատարել վերահաշվարկ ու կենսաթոշակի անցած զինծառայողներին վճարել նրանց չստացած գումարները, սահմանել զինծառայողների և նրանց ընտանիքների անդամների սոցիալական ապահովության բավարար և արժանապատիվ երաշխիքներ, վերանայել ազատամարտիկների և մարտական գործողությունների այլ մասնակիցների, հայրենիքի պաշտպանության ու ծառայողական պարտականությունները կատարելու ժամանակ զոհված և հաշմանդամ դարձած զինծառայողների ու նրանց հավասարեցված անձանց սոցիալական ապահովության երաշխիքները` կատարելով վերահաշվարկ և փոխհատուցելով չվճարված գումարները»: Պահեստազորի գնդապետ Վոլոդյա Ավետիսյանն ասում է, որ եթե ազատամարտիկը, որպես պատերազմի մասնակից, 5 հազար դրամի փոխարեն 100-200 հազար դրամ ստանա, իր թոշակի հետ գուցե կարողանա ծայրը ծայրին հասցնել: Այս մասին նույնպես պահեստազորի գնդապետ, իրավաբան Վարուժան Ավետիսյանը այսօր ասուլիսի ժամանակ ասել է, որ միջինը 40-50 հազար դրամը հաշմանդամ մարդու համար բավարար լինել չի կարող, քանի որ այդ մարդիկ բուժման կարիք ունեն: Իրավաբանի կարծիքով` նստացույցը գուցե որոշակի արդյունք տա, բայց ազատամարտիկների պահանջները, մեծ հաշվով, չեն բավարարվի, քանի որ պետական կառավարման համակարգը սպառողական է, և ազատամարտիկն արժեք չունի:
Նստացույցի մասնակից ազատամարտիկները նույնպես մեծ հույսեր չունեին, բայց ասում էին, որ պայքարը շարունակելու են: Ի դեպ, նրանցից մեկն ասաց. «Շատ կարևոր է օրենք ունենալ պատերազմի մասնակիցների մասին, նորմալ չէ, որ պատերազմով անցած երկիրը դեռևս նման օրենք չունի»: Մի ուրիշն էլ վիրավորված վրա բերեց. «Ի՞նչ է նշանակում մեր ստացած 5 հազար դրամը, որ մենք էդքա՞ն արժենք, դա՞ է մեր գինը»:
Ազատամարտիկներն այսօր նստացույցը դադարեցրին: Նրանք մի քանի օր կսպասեն և շաբաթվա վերջին կապ կհաստատեն կառավարությունում իրենց նամակով զբաղվող պատասխանատուների հետ: Նրանք կարծում են, որ դիմումն ինչ-որ մի դրական արդյունք կտա, բայց եթե իրենց առաջադրած խնդիրները չլուծվեն, իրենք կշարունակեն պայքարը:

Կարինե ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Հե՜յ, հեղափոխություն, ո՞ւր մնացիր
• Հանրահավա՞ք եք ուզում, ինքնե՛րդ էլ արեք
• Եռյակում միմյանց հետ հայտարարություններո՞վ են խոսում
• Գյումրու ռուսական ռազմակայանը նախընտրելի ԶԼՄ-ներ ունի՞
• Սխալ տնտեսական քաղաքականությունը հարվածում է սպառողի գրպանին
• «Ժառանգության» հետ մի բան այն չէ
• Օրենքները լավն են, երբ գործում են
• «Ժառանգությունն» ինքն է իրեն դուրս դրել ընդդիմադիր դաշտից
• Ո՞վ պետք է փոխհատուցի գյուղացու կրած վնասի համար
• Դեղերի գները, այնուամենայնիվ, կբարձրանան
• Լիդինգթոն. «Հայ-թուրքական արձանագրությունները պետք է կատարվեն առանց հետաձգման»
• Ծառուկյանն ավելի քան կոմպրոմիսային է
• ԲՀԿ-ի «վազքը» ավելի կարճ կլինի, քան ենթադրվում էր
• Նոր ընդդիմություն կձևավորվի՝ ընդդեմ իշխանության և ոչիշխանականների
• Իշխանափոխությունից հետո «լավ» ընկերները կմնա՞ն համակարգում
• Հոկտեմբերի 27-ի բեռն ու Հայաստանի ապագան
• Գագիկ Ծառուկյանը ներողություն կխնդրի՞
• Ի՞նչ կա Ծառուկյանի մտքին
• Երբ որդեկորույս մայրերին քաշքում են ինչպես խուլիգանների
• Երբ հասցեատերն ավելի կարևոր է, քան հարցն ինքնին

Մեկնաբանություններ